Rafmagn á niðursettu verði til matvælaframleiðslu

Ég heyrði í morgun(4.3) á tal tveggja forsvarsmanna bænda. Þar var meðal annars talað um mikilvægi matvælaframleiðslu í landinu, og matvælaöryggi. Annað bar einnig á góma sem ég hef oft velt fyrir mér, bæði upphátt og í hljóði, en það er hvers vegna við notum ekki innlenda orku í meira mæli til matvælaframleiðslu.

Af hverju bjóðast garðyrkjubændum ekki sambærileg kjör á rafmagni og til að mynda stóriðju? Af hverju fá kúa,- svína,- hænsna og aðrir bændur ekki raforku til búa sinna á stórlega niðursettu verði ? Jafnvel þó að raforkunotkun þessarra bænda sem hóps væru ekki jafn mikil og eins stóriðjuvers, hvers vegna ekki að bjóða þeim sameiginlega sem stórkaupanda að fá orku á niðursettu verði.  Getum við á tímum þegar krónan er illa stödd og innflutningur á matvælum er afar dýr horft fram hjá svona leiðum ?

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 5.3.2009 kl. 01:21]

Það er vegna þess að í augum hægri flokkanna er fólkið og barátta einstaklinganna einskis virði. Svona ámóta og það sem Laxness sagði um yfirgang stóriðjunnar:  "Hestaflið í almættinu er verðlaust hjá Orkustofnun".

Sjálfur hef ég verið agndofa í áratugi þegar ég hef horft á gróðurhúsabændur sligast í samkeppninni við innflutt grænmeti og blóm á sama tíma og stóriðja býr við niðurgreitt rafmagn. Vinstri flokkarnir berjast aðeins fyrir auknu feðraorlofi. Þeim er líka skítsama þó sægreifar selji trillukörlum og árabátaútgerð aðgang að þaraþyrsklingi fyrir seðlabúnt í hjólböruhlössum.

Það er búið að lögfesta heimskuna á Íslandi. Ísland er Zimbabve norðursins.

[Ína (IP-tala skráð) 5.3.2009 kl. 02:01]

Ég hef einmitt verið að velta þessu fyrir mér og svo er um fleiri sem ég þekki. Nú er nauðsynlegt að búa vel að matvælaframleiðendum. Það er um að gera að spyrja stjórnmálamenn um hvort þeir vilji styðja það að bændur fái rafmagn á sama verði og stóriðjan. Við ættum t.d. að geta ræktað allt grænmeti sem við þurfum og svo fl.

Þetta er mál sem ætti að afgreiða sem fyrst.

[Högni Jóhann Sigurjónsson, 5.3.2009 kl. 13:37]

Eða fiskeldið.

Ég hef einmitt líka velt fyrir mér bæði upphátt og í hljóði, að við búum í eyríki ekki heimsálfu og hvernig væri að við gerðu þanneiginn samninga við auðhringa úti í hinum stóra heimi þegar samið er um raforkuverð að inní þeim samningum sé niðurgreyðsla fyrir heimilin í landinu.

Ég hef líka velt fyrir mér að akkurat núna eigi að "leggja niður" innheimtudeild Rarik tímabundið og ekki rukka um flutninginn á rafmagninu.

Mig langaði bara að bæta við vangaveltum.

[Þórbergur Torfason, 5.3.2009 kl. 15:02]

Ég verð að koma með smá innlegg í þessa umræðu.

Þannig var að á súpufundi á Höfn í Hornafirði fyrir nokkrum árum með Guðna Ágústssyni fyrrv. Landbúnaðarráðherra, krafði ég hann svara vegna fréttar sem hafði birst í Mogga nokkrum dögum áður. Hún var á þann veg að með mynd af honum og Þorsteini Má hjá Samherja var klausa sem skýrði frá því að samkomulag hefði náðst um lækkun raforkuverðs til fiskeldisfyrirtækja. Þar sem málið er mér ofurlítið skylt, (þ.e. raforkuverðið) brá ég mér á fundinn þar sem mættir voru um 60 flokksbundnir Framsóknarmenn, þ.e. allir fundarmenn nema ég. Í fyrstu ætlaði hann ekki að virða mig svars og var með ýmsa útúrsnúninga. Ég gaf mig ekki og þráspurði og að lokum sagði Guðni þessa gullvægu setningu. "Það hefur verið helvítið hún Valgerður". Valgerður var þá Iðnaðarráðherra og Þorsteinn Már var þá að basla í laxeldinu í Mjóafirði sem, eins og allir vita er Framsóknar???i. Ég spurði þá Guðna nánar hvort þetta ætti bara við um þá sem væru í framleiðslu á hundruðum eða þúsundum tonna eða hvort þetta ætti við alla í greininni burtséð frá stærð. Hann staðfesti það fyrir framan allt framsóknargerið á Hornafirði að þessi samningur ætti við alla í greininni. Ég hef ekkert kynnt mér þennan samning nánar en hef grun um að þarna hafi Guðni farið með rangt mál. Staðreyndin var sú að Þorsteinn Már var á þessum tíma að kaupa upp margar landstöðvar sem höfðu verið og voru í rekstri. Þessar stöðvar dæla öllu vatni (sjó) sem þær nota þannig að þar er mikill kostnaður. Þess vegna held ég að þessi sérsamningur við Þorstein Má hafi verið gerður og það gerði heilagur Guðni sjálfur til að eldið í Mjóafirði yrði ekki lagt af á þeim tíma þótt það yrði að lokum endirinn á.

Í Mjóafirði var nánast ekkert rafmagn notað við kvíaeldið.